godshuizen op hoge wierden

opgetrokken uit rode baksteen

van binnen

bepleisterd met de gebeden van genaraties

poreuze muren zijn verzadigd

van orgelklanken en zangnoten

en terwijl de vloer geplaveid is

met grafstenen

weigert het doopvont op te drogen

koppige handen vullen het bij

tot de jongste dag

 

buiten

rolt de wind tegen de hellingen

als golfslag van weleer

maar doodsangst is weggeëbd

uit de ogen van mensen

zij knipperen tegen het felle licht

tasten de horizon af

op zoek

naar het geheim van de toekomst